بعضی از اعمال می توانند باعث پارگی و صدمه به پرده بکارت شوند. برخی افراد تصور می کنند که پرده بکارت در بدن دختران درون واژن آن هاست. پرده بکارت هم جنس دیواره واژن است و در قسمت بیرونی دستگاه تناسلی بانوان قرار دارد و در دهانه واژن تعبیه شده است.
پرده بکارت جنسی مانند پوست و گوشت ندارد که خود به خود بازسازی و ترمیم شود، پس دارای قابلیت خودبازسازی نیست و حتی با عملیات جراحی به حالت سابق خود برنمی گردد. این عمل که دوختن پرده بکارت است برای این صورت می گیرد که بعد از اولین دخول پس از جراحی، خونریزی صورت گیرد.
پرده بکارت ترمیم شده توسط پزشک متخصص قابل شناسایی است و شناسایی پرده بکارتی که جراحی و ترمیم شده است از پرده بکارتی که دچار آسیب دیدگی شده است آسانتر است، زیرا عمل جراحی بازسازی پرده بکارت همراه با علائمی است که قابل تشخیص است.
در روش جراحی هایمنوپلاستی، پرده بکارت ترمیم می شود و در واقع دختری برمیگردد و حالت باکره مانندی را به وجود می آورد.
کارآیی بیولوژی پرده بکارت هنوز شناخته نشده است. اما از منظر اجتماعی و تعصباتی که در بسیاری از اقوام و فرهنگ ها وجود این پرده بسیار حائز اهمیت است. عمل جراحی هایمنوپلاستی نیز برای همین دیدگاه اجتماعی، اعتفادات و باورهای مذهبی، فرهنگی و منطقه ای انجام می گیرد.
در برخی موارد برای مصلحت این عمل انجام می گیرد که می توان، مصلحت جلوگیری از فروپاشی خانواده و مصلحت در حفظ ماندن آبرو و حیثیت را نام برد. اما در مواردی که تدلیس و فریب همسر (شوهر)، اشاعه و پخش فحشا، کشف عورت در میان باشد جز مفاسد ترمیم پرده بکارت محسوب می شود.
در زمینه فریب دادن شوهر عنصر روانی نیز مهم است یعنی زن به نیت اینکه همسر خود را فریب دهد، بکارت خود را ترمیم کرده باشد که همسر او گمان کند که عفیف و پاکدامن است، در صورتی که قبل از ازدواج در اثر رابطه نامشروع بکارت خود را از دست داده است.
اما اگر فردی بر اثر حادثه ای دچار آسیب دیدگی شده است مانند ورزش، تصادف، سقوط و … و به ترمیم پرده بکارت خود پرداخته باشد، عنصر روانی شامل حال او نمی شود.
پس در نتیجه ترمیم و بازسازی پرده بکارت در صورتی که پاکدامنی و عفت دختر آسیب ندیده باشد و بر اثر عواملی مانند تصادف، ورزش و … باکرگی خود را از دست داده باشد جایز است. اما در غیر این صورت حرام محسوب می شود و سبب پراکندگی فحشا در جامعه و افزایش روابط نامشروع می شود.
