86-سال-پیر زن فرانسوی تلاش می کند یک همبرگر برای اولین بار

تیوی متوسط سن من مشتریان مسن تر اما این است که تعجب آور بود چون من مسن تر بیش از حد. صاحبان رستوران سن با مشتریان خود را.

وقتی صبحانه در امریکا برای اولین بار افتتاح شد در سال 2003 اکثر مشتریان شد و دانش آموزان در دهه بیست سالگی خود را—و از آن 70 درصد آمریکایی است. در عرض چند ماه آن را به حال به طور کامل حرف و 70 درصد français. و با تشکر از "به طور منظم" که بودم زیاد کسی که شام میخورد برای نزدیک به دو دهه متوسط سن بود در حال حاضر 30 تا 35.

که گفت:, آن نادر بود به هر کسی که بیش از 60 مگر اینکه آنها ناهار خوری با خانواده خود و یا نگهداری از کودکان خود را grandkids. و سالمندان بیش از 70—تقریبا بی سابقه است. که چرا من خیلی هیجان زده هنگامی که ما 86-year-old همسایه گفت که او هرگز به یک رستوران آمریکایی و می خواستم به سعی کنید از معدن.

من برای اولین بار ملاقات مادام. هوبرت در طبقه پنجم ساختمان آپارتمان او در حالی که دو نفر از ما در حال انتظار برای آسانسور. آن 2005—یک سال کامل قبل از ملاقات کرده بودم Julien و پنج سال قبل از این آپارتمان با کبوتر ، من فقط می خواهم خریداری شده اولین اموال 9.22 متر مربع pied à ترر (تقریبا یک صد فوت مربع و یا حدود نصف اندازه استاندارد اتاق در یک متل 6). اگر چه بیش از حد کوچک برای زندگی تمام وقت در این فضای کوچک به معنای تضمین می کنند که باید صبحانه را در امریکا شکست, من می خواهم هرگز بی خانمان. خوشبختانه کسب و کار به خوبی انجام شد به اندازه کافی برای ما به باز کردن یک مکان دوم در Marais. و از آنجا که pied à تیری بود که تنها چند بلوک دورتر از بیا #1, من تصمیم به تبدیل آن به یک دفتر.

مادام. هوبرت زندگی می کردند و در پایان مقابل از راهرو از دفتر من/ایمنی net. ساخته شده در دهه 1930 به عنوان یک "کارگران هتل" همه آپارتمان ها در ساختمان هشت طبقه (غیر معمول برای پاریس که در آن بسیاری صدر در شش طبقه) بودند همان اندازه کوچک به عنوان معدن—به جز "دو واحد" در پایان هر طبقه که شامل مادام. هوبرت محل.

اضافه کردن به ساختمان "جذابیت قدیمی جهان" اکثر ساکنان ندارد سرپوشیده ، به جای آن دو وجود دارد "مشترک WCs" در هر طبقه که مادام. هوبرت unabashedly استفاده می شود. (من, از سوی دیگر خواهد صبر کنید تا راهرو خالی بود—سپس دزدکی حرکت کردن در.)

پس از عرفی ارز از روترها, مادام. هوبرت و من فشرده به تنگ باجه تلفن به اندازه آسانسور رایج در پاریس به ساختمان های قدیمی تر. کمی بالا انداختم و پشتیبانی شده توسط یک عصا مادام عینک مو نقره ای به عقب کشیده به یک موی دم اسبی شیک که ریخته بر روی او یاد باربری کت سنگر و تطبیق ترمه شال گردن. من برای اولین بار می خواهم تبدیل به آگاه از شیک این گروه به عنوان یک دانش آموز ارز در روان آن زنان بورژوا به نظر می رسید به خصوص علاقه از پوشیدن آن است.

مادام. هوبرت به من نگاه کرد از طریق ضخیم سیاه و سفید-قاب عینک (همچنین شیک, bien sûr) و به راه اندازی جذاب و تحلیل جمهور در زمان ژاک شیراک و به احتمال زیاد جانشین نیکولا سارکوزی. او بسیار سریع و عاشقانه—و سخنور فرانسوی شنیده بودم ، —ترکیب دانش عمیق از, تاریخچه روانشناسی و فرهنگ به هر موضوع او نزدیک شد. اگر چه من به سختی می تواند نگه دارید تا من کاملا شیفته.

استاد دانشگاه سابق مادام. هوبرت من یادآور Simone de Beauvoir. آنها هر دو روشنفکران فرانسه در بالاترین مرتبه—یک سنت دیرینه در فرانسه است که در حال تبدیل شدن بیشتر و بیشتر نادر است. تا زمانی که جلسه مادام. هوبرت من نمی دانستم چقدر من می خواهم از دست رفته چنین پیچیده و شوخ حاضر جوابی و مبارزه کلامی. اما این تنها چیزی که من از دست رفته است.

مادام. هوبرت شد یک عضو از نسل گذشته اغلب به عنوان la Vieille فرانسهنوع زن من استفاده می شود برای دیدن, در مترو پشت در '80s در. بی باک و اصولی این matriarchs نیست خجالتی در مورد گفتن افراد جوان را به خود فوت کردن صندلی.

و یا به نوبه خود رونق جعبه زیرا "فقط که شما فکر می کنم شما در حال اخلال در آرامش دیگران?"

امروزه هر چند من به ندرت دیدم هر مسن, روش سوارکاری با زنان در مترو. و وقتی که من آنها هرگز سخنرانی هر کسی اما نه خیره پیش رو محکم کیف پول خود را و محکم.

پس مادام. هوبرت شد با لینک مستقیم به یک نوستالژی زمان طولانی از بین رفته من به زودی خودم به دنبال به جلو به ما آسانسور سواری با هم. اما یک چیز جالب در مورد Vieille فرانسه و نسل آنها می تواند تناقض بود بدجور محفوظ است. با وجود جذاب ما بحث در بی شمار از موضوعات آن را در زمان مادام. هوبرت سال قبل از او جرأت برای نخستین بار باز کردن یک موضوع است که در نظر گرفته شد بسیار شخصی در فرانسه.

"من نمی تواند کمک کند اما متوجه جذاب خود را به لهجه آمریکایی," او گفت: یک روز در سوار آسانسور تا طبقه پنجم. "در خطر بودن بی ادب من ممکن است بپرسید چه چیزی شما را برای یک زندگی؟"

"Je vous en prie مادام" (لطفا) من گفت. "من خود را یک زن و شوهر از سنتی رستوران آمریکایی."

"آه, bon! و در جایی که ممکن است من این فرصت را به دیدن این رستوران ها?"

"در واقع وجود دارد یک فقط دو بلوک پایین تپه در rue des Écoles. سمت راست درب بعدی به پیانو فروشگاه."

"من هستم آشنا با این فروشگاه, اما من هرگز متوجه شماست. من باید به یک نقطه از بررسی آن در زمان بعدی من پایین هستم که در راه است."

چند ماه بعد بود که من در خدمت مشتریان داخل رستوران متوجه شدم مادام. هوبرت ایستاده در خارج از پوشیدن او باربری گروه. من پا به او بپیوندند.

"Bonjour مادام" من لبخند زد. "من می بینم شما ما در بر داشت."

"Effectivement" (در واقع), او گفت:. تعادل خودش را با یک دست بر عصا او با اشاره به دیگر نسبت به نئون قرمز, کسی که شام میخورد نشانه حلق آویز بالا راه راه حفاظ. "این چیست 'دی-نه دی-نه?'"

در حال حاضر من استفاده می شود به مردم فرانسه تلفظ کسی که شام میخورد مانند کلمه dîner, en françaisکه البته به معنای "به ناهار خوردن و یا خوردن شام."

"این یک نوع رستوران آمریکایی" من توضیح داد که به مادام. هوبرت. "اما ما آن را تلفظ کنید 'daïneur.'"

"Ah, bon!" او گفت: شیفته. "و چه در خدمت شما در این daïneur? 'Amburgers گمان می کنم."

"در میان چیزهای دیگر" من خندیدی. "من دوست دارم شما را دعوت بنابراین شما می توانید برای خودتان را ببینید. من درمان!"

مادام. هوبرت نگاه او را تماشا کنید. این بود که کمی بعد از 4:00 P. M. خیلی دیر برای ناهار و خیلی زود برای کسی که شام میخورد. "من می خواهم که" او گفت:. "A la prochaine." (تا دفعه بعد.)

با مراقبت بزرگ, مادام چرخد در اطراف او عصا و ساخته شده راه خود را به سمت عبور. اولین غریزه بود برای کمک به او اما هر بار که من می خواهم ارائه شده به همراه او در گذشته او می خواهم حاضر به کمک من گفت: او خوب بود. "من در هیچ عجله."

مطمئن شوید که به اندازه کافی آن را در زمان مادام. هوبرت سه چرخه از چراغ قرمز برای عبور از خیابان. تمام وقت او در آنجا ماند آرام و متمرکز—حتی به عنوان او را متوقف ترافیک و برخی بی تاب imbéciles آغاز شده وافغان خود شاخ در او.

جالب اینجاست که همانطور که در زمان به نظر می رسید به کم کردن سرعت به صورت مادام. Hubert, آن را به حال اثر مخالف برای من. ماه پرواز کرد اما به نوعی مادام و من هرگز موفق به تنظیم یک زمان برای او به یک وعده غذایی در کسی که شام میخورد. من شروع به نگران باشید که ممکن است هرگز اتفاق می افتد.

یک روز آسانسور در ساختمان ما بود "en پارچه ظریفی شبیه مخمل براق" (خارج از دستور). به عنوان من به سمت پله ها من آمد در سراسر مادام. هوبرت فقط زیر طبقه چهارم. او ساخت راه خود را تا پله ها یکی آهسته و مشقت بار گام در یک زمان. او تعریق فراوان او در صورت به رنگ قرمز روشن.

"حال شما خوب, مادام?" به من گفت نگران است که او می خواهم به یک حمله قلبی.

طبق معمول مادام. هوبرت هرگز شکایت کرده است. "Oui, oui, ça va!" او گفت:, بین, شلوار, ابتلا به آرامی نفس خود را. او به من نگاه کرد از طریق عینک ضخیم, چشمان خود را بیشتر شفاف تر از من تا کنون دیده ام. "طبیعت آن را درست کردم!" او گفت:, thumping او عصا برای تاکید. "بدن شروع به بیرون دادن فقط در مورد همان زمان به عنوان یک تمایل به زندگی می کنند. من استفاده می شود به عشق بازی تنیس. در حال حاضر من نمی توانم. اما من دیگر نمی خواهید به یا. ببینید که چگونه مناسب است؟"

"Allez, مادام," من گفت. "هر جایی نمی رویم فقط رتبهدهی نشده است. من هنوز هم باید برای درمان شما به من daïneur."

"Et oui! Effectivement!" او دست هایش را او شانه bobbing بالا و پایین.

مادام. هوبرت و من می دانستم که یکدیگر را به خوبی به اندازه کافی در حال حاضر من احساس راحت گفتن او خاموش-رنگ شوخی به من کمک کرد تا از پله ها. "شما ببینید, مادامراه آن معمولا کار می کند: افراد باید از یک حمله قلبی بعد از خوردن غذا های چرب مواد غذایی آمریکایی. نه قبل از."

مادام. هوبرت اجازه از یک خنده عمیق گلویی که تکرار از طریق راه پله ها. "Quelle fripouille vous êtes!" (چه رذل شما هستند!)

هنگامی که ما می رسید طبقه چهارم مادام. هوبرت اجازه رفتن به بازوی من. "Merci, اما من می تواند بیش از اینجا," او گفت:. "من در هیچ عجله."

پس از ترساندن در راه پله ها دیدم کمتر و کمتر از مادام. هوبرت. هر وقت من با من, من می خواهم نگاه او امیدوار به دیدن او آمد. اما برای هفته ها در پایان او هرگز. من در بر داشت برخی از آرامش هر زمان که من می خواهم به شنیدن ایستگاه های رادیویی مورد علاقه—France Inter (شبیه به NPR)—انفجار از طریق درب حجم مجموعه را به حداکثر.

این موضوع مرا به یاد زمانی که من یک paperboy و مورد استفاده قرار گیرد به ارائه اخبار روزانه به یک "زندگی مستقل" جامعه بازنشستگی در حومه Frenchtown. بسیاری از ساکنان آن شد و جنگ جهانی دوم دامپزشکان و کم شنوا. خود رادیو همیشه خواهد بود کردیم تا واقعا با صدای بلند به گوش بیست و چهار ساعته برنامه های خبری.

در دهه های بعد و نیمی از دنیا, من تعجب اگر هر یک از کسانی که دامپزشکان را از مسیر کاغذ تا به حال عبور مسیرهای با مادام. هوبرت. معلوم است او می خواهم در نرماندی و شاهد بود D-Day دست اول.

"این ترسناکترین زمان از زندگی من" او به من گفت.

پس از مخفی شدن در پناهگاه برای روز خانواده او پدید آمده برای پیدا کردن بسیاری از روستای خود را در خرابه. به عنوان نیروهای متفقین نورد از طریق شهر یک مخزن متوقف شد و در مقابل او و خواهر و برادر. پورتال باز می شود و از ظهور یک آمریکایی آفریقایی تبار سرباز. برای مادام. هوبرت بود که یک دختر کوچک در زمان و هرگز جرأت بیشتر از بیست کیلومتر از خانه اش دستگاه گوارش اولین کسی بود که از رنگ او همیشه می خواهم دیده می شود.

"او و همکار نیروهای خیلی مهربان به ما کودکان" او لبخند زد. "آنها به ما آب نبات و آدامس بادکنکی!"

"این یک داستان شگفت انگیز" به من گفت. "من تعجب می کنم اگر این سربازان بخشی از 320th تیپ!" من با اشاره به این مشهور آفریقایی مشروط بود که هنوز هم تازه در ذهن من پس از من به تازگی خواندن کتاب پرفروش را فراموش کرده اید. این داستان چگونه این شجاع مردان حذف شده بود از بسیاری از کتاب های تاریخ.

به فکر می کنم: مادام. هوبرت تا به حال شده است وجود دارد. و در حال حاضر او دوست من با لینک مستقیم به گذشته است. تاریخچه در آستان منمن فکر می کردم احساس ممنون که من سمت چپ و به سمت آسانسور. فقط به عنوان من تحت فشار قرار دادند پایین دکمه مادام. هوبرت را باز کرد. آن را تاریک بود در داخل به عنوان مادام در خانه, پرستار, پا. او در زمان مراقبت از مادام. هوبرت چند روز در هفته به لطف انسانی و سخاوتمندانه سیستم مراقبت های بهداشتی در فرانسه.

"این است که مادام همه درست است؟" من پرسیدم پرستار.

"Oui, oui" او جواب داد. ", Elle est juste un peu fatiguée." (او فقط کمی خسته.)

"لطفا به او بگویید که او آمریکایی همسایه گفت:"bonjour"—و این که من روی او حساب برای بازگشت en forme به زودی بنابراین ما می توانیم با هم ناهار."

پرستار راننده سرشونو تکون دادن. سپس دو نفر از ما فشرده به آسانسور و سوار تمام راه را در سکوت.

به عنوان من مشتاقانه منتظر مادام. هوبرت به او موجو در پشت, یک تصادف عجیب و غریب اتفاق افتاده است. من دریافت یک ایمیل از یک فیلمساز جوئل. او کارگردانی یک فیلم مستند در مورد مادر بزرگ او لیلیان بود که در دهه نود آمد و از همان نسل به مادام. هوبرت. با توجه به جوئل, مادر بزرگ خود زندگی میکرد باور نکردنی زندگی است. مهمترین آنها می جنگیدند در مقاومت در برابر نازی ها در طول جنگ جهانی دوم و بعد از آن بود که پیشگام صلیبی برای حقوق زنان.

"مادر بزرگ من در زندگی است تمام زندگی خود را در خدمت دیگران" جوئل نوشت. "اما در حال حاضر از آن زمان به مراقبت از او را." همیشه ماجراجو Liliane می خواستم به صرف باقی مانده سال انجام چیزهایی که او تا به حال شانس به انجام قبل از. به عنوان او و نوه اش شد به قرار دادن با هم یک نوع از "فهرست سطل" آنها کشف کردند که در نود سال به علاوه, Liliane هرگز سعی همبرگر. که بیا در آمد.

"برای این سکانس در این فیلم که مادر بزرگ من می خورد اولین همبرگر از زندگی" جوئل نوشت: "من به دنبال یک نقطه عطفی محل است که نشان دهنده فرهنگ آمریکایی است. من بازدید استقرار خود شد و برنده بیش از آن. من می خواهم برای دیدن اگر آن را امکان پذیر خواهد بود به ساقه این دست صحنه chez vous."

من flattered. از همه کلمات است که می تواند مورد استفاده برای توصیف صحنه از کسی خوردن اولین همبرگر "لمس" هرگز به ذهن من.

البته مادام. هوبرت را به حال یک روز درست با این. تا کنون فکری او تا به حال هیچ صبر و شکیبایی برای gauzy احساسات به ویژه هنگامی که آن را به biggie: amour.

"عشق است به طوری مبالغه!" او گفت: یک روز که ما منتظر آسانسور. "من ازدواج کرده بود برای سال پنجاه و نه شوهرم و نه من تا به حال صبر و شکیبایی برای چنین مزخرف. 'Je t'aime chéri, je t'aime!'" او گفت: تمسخر. "Bon sang! ما استدلال بزرگسالان—تند و شدید کودکان!"

البته من خیلی بیشتر احساساتی نسبت به مادام. Hubert, متقاعد شده است که آن را کاملا ممکن است به فیلم یک صحنه از کسی داشتن خود را برگر برای اولین بار بود که پس از دست زدن به آن حرکت خواهد مخاطب را به اشک.

"Bien sûrشما می توانید شلیک در کسی که شام میخورد:" من نوشت به این فیلمساز جوان. "اما تنها در طول زمان آهسته بين 3:00 P. m و 7:00 P. M., سه شنبه تا پنج شنبه. و تنها اگر شما قول می دهم به مزاحم نشوید هر یک از مشتریان من."

من ممکن است یک sap, اما من هم یک ظالم تاجر.

در روز ساقه جوئل وارد در رستوران با جای تعجب زیادی خدمه در دو. به عنوان یک فیلمساز بود من می توانم بگویم که حق به دور از تجهیزات فانتزی و سه-دوربین راه اندازی است که او تا به حال جیب عمیق. همه که فیلم فقط برای یک صحنه ؟ من فکر کردم که من در این سه دوربین. در که در آن شما را به او برای همیشه لطفا برای برای ویرایش فیلم خود را.

پس از لیلیان حل و فصل را به یک غرفه بیش رفتم خودم را معرفی کنم. او بسیار با هوش برای کسی که در دهه نود بدون نیاز به عینک و یا یک عصا. "این یک افتخار برای دیدار با شما, مادام," من گفت: ارائه دست من است. مانند بسیاری از قهرمانان واقعی سابق مقاومت جنگنده به من فروتن نگاه به عنوان اگر می گویند "چرا ؟ آنچه که من انجام دهید؟"

من آویزان در اطراف شام برای بیش از یک ساعت با این امید که شاهد لحظه ای بزرگ است. اما جوئل و خدمه اش هنوز مشغول انجام چک صدا و futzing با دوربین.

"آیا شما یک ایده خشن در زمانی که مادر بزرگ خود را برای رفتن به خوردن همبرگر؟" من از جوئل.

"در واقع او را گرسنه نیست در حال حاضر," او گفت:. "اما آن را خوب او استفاده می شود به حلق آویز در اطراف در مجموعه."

که من نشانه گریختن-ez. (من می خواهم را فراموش کرده ام چگونه خسته کننده فیلم شاخه می شود.) در راه من از درب من به تازگی ارتقا دستیار مدیر و گفت: "به عنوان به زودی به عنوان بانوی زیبا شروع به خوردن او برگر لطفا یک دسته از تصاویر. من می خواهم برای ارسال این لحظه تاریخی در رسانه های اجتماعی ما."

"شما آن را کردم!"

چند ساعت بعد من به نام شام بازگشت. "خوب, چگونه آن را برود؟"

"آنها هنوز هم در حال تمرین است."

"برای یک مستند؟"

"من حدس می زنم. آنها فقط نشستن در اطراف chitchatting."

"اما آنها یادآوری می کنند که اگر محل شروع به پر کردن با مشتریان آنها خواهید برای قرار دادن آن را به بالا و دوباره یک روز دیگر."

"شما آن را کردم!"

ده ساعت من هنوز هم تا به حال شنیده ام از دستیار مدیر. من نمیفهمد باید بدست بنابراین من تصمیم به نوسان است. Au contraireاین کسی که شام میخورد بیشتر بود خالی خدمه فیلم بلند رفته است.

"خوبی؟" من گفتم هیجان. "من می توانید ببینید تصاویر؟!"

"من را ندارد هیچ."

"چرا نه؟"

"بانوی پیر جوجه کشی و دستور املت به جای."

همانطور که معلوم شد Liliane می تواند به مبارزه با نازی ها و قهرمان حقوق زنان—اما به خوردن همبرگر ؟ که فقط دیوانه!

اگر چه من کمی نا امید من هنوز هم اشتیاق برای دیدن جوئل مستند به خصوص اوجی لحظه ای که Liliane تصمیم به چشم پوشی او برگر نتیجه رسید که شاید او سطل لیست نیست بسیار مهم است پس از همه, که واقعا, چه او را به اثبات می کند ؟ (چهار سال از این رو پرسیدم جوئل اگر من می توانم ببینم اما او گفت که آنها هنوز نیومده بود فیلمبرداری در عین حال. در سمت به علاوه که به معنای Liliane هنوز زنده و لگد زدن.)

من امیدوار می گویند به همان اندازه برای مادام. هوبرت. "شما هرگز نمی دانید چقدر دیگر او را در اطراف" Julien گفت: بیش از ناهار. "شما باید او را ببینید و راه اندازی یک تاریخ. شما نمی خواهید به هر گونه حسرت n'est-ce pas?"

آن شب من پریدند روی دوچرخه من شتافت و به مادام. هوبرت آپارتمان. فقط به عنوان من قفل کردن دوچرخه من شنیدم یک صدای آشنا از پشت. "شما می توانید باور Président پاکسازی و چهار ساعته سخنرانی؟" من برگشتم به دیدن مادام. هوبرت ایستاده وجود دارد در تمام باربری شکوه یک قاب جمع شده در زیر بازوی او. "آه-la-la, sérieusement! مغز انسان تنها می تواند رسیدگی بسیار!"

"مادام. هوبرت من خوشحالم برای دیدن شما! هنگامی که ما می توانید انجام دهید ناهار؟"

او شانه ای بالا انداخت. "Vendredi?"

"Vendredi آن است! من به شما می آیند و شما انتخاب کنید تا."

که جمعه این احساس بسیار خوبی به سوار آسانسور با مادام. هوبرت دوباره. و این بار او به من اجازه نگه داشتن دست خود را به عنوان ما سه بلوک سفر پایین تپه از آپارتمان خود را به کسی که شام میخورد. اگر چه او از نظر روانی پشت en forme—و تیز به عنوان یک رویه بدن او تا به حال مشکل داشتن.

بعد از صندلی مادام. هوبرت در مورد علاقه من غرفه من دست او یک منو. یادآوری آنچه اتفاق افتاده بود با Liliane من اشاره کرد تمام غذاهای مختلف در دسترس است. "همانطور که می بینید ما در خدمت خیلی بیشتر از فقط همبرگر در اینجا پس از سفارش هر آنچه شما می خواهید."

"غیر, غیر, غیر, allez!" او گفت:. "ما در آمریکا daïneurپس بیایید رفتن تمام راه را! من را یک 'amburger!"

"از کدام نوع است؟"

مادام. هوبرت نگاه متوقف کرد. "منظور شما وجود دارد بیش از یکی است؟"

"آه oui!" من لبخند زد. "وجود دارد مانند پانزده."

"D'accord," مادام. هوبرت گفت: با اشاره به برگر برای اولین بار در منو که گرفتار چشم او. "چگونه در مورد این یکی؟"

"این 'خوراک لوبیای پر ادویه' برگر؟" از من خواسته. "من مطمئن هستم که یک نوع تند است."

معمولا وقتی که من می گویند کلمه "تند" مردم فرانسه, بحال خود برگشتن, از آنجایی که آنها به طور کلی بسیار کم تحمل آتشین مواد غذایی است. اما مادام. هوبرت. او آماده بود تا آن را امتحان کنید. (به جز سمت او; او دستور داد "معقول سالاد" به جای سیب زمینی سرخ کرده.) من البته دستور داد صبحانه—یک "چوب صبحانه" به طور دقیق.

به عنوان ما منتظر برای ما غذا می رسند مادام. هوبرت آشکار او به رنگ قرمز روشن دستمال سفره و جمع آن را به او زرد فلر پیراهن تبدیل دستمال به ماهیگیری. چه کنتراست چگونه او می خواهممن فکر کردم یادآوری داستان مادام. هوبرت به من گفته بود از شام با او بورژوایی خانواده در نرماندی. نه تنها همه باید به لباس تا در هر شب وجود دارد بنابراین بسیاری از ظروف روی میز گذاشته و در مقابل آنها—آنهایی که متفاوت برای هر دوره—آن را سخت بدانید که یکی برای استفاده از زمانی که.

اما در صبحانه در امریکا وجود دارد فقط دو ظروف: چاقو و چنگال. مادام. هوبرت پس از آن با استفاده از آنها به او حمله چیلی برگر—یک چیزبرگر کلاسیک با یک تپه از فلفل قرمز در بالا به انجام این کار با همان ذوق او می خواهم کشف و ضبط زندگی با گذشته هشتاد و شش سال. قبل از اینکه شما آن را می دانستند لوبیا و سس چیلی پرواز در همه جا. در یک نقطه و یک سیار باقلا ricocheted کردن او ماهیگیری ضربه زدن آن را خاموش. Unfazed, مادام. هوبرت نگه داشتم تا زمانی که او می خواهم کاملا صیقلی کردن بشقاب او.

به عنوان من با افتخار تماشا مادام. هوبرت او را آخرین نیش من می توانم احساس اشک حباب در گوشه ای از چشم من. چگونه لمس کردن من فکر می کردم. که در آن یک فیلم خدمه هنگامی که شما نیاز به یک?

"چگونه بود؟" از من خواسته.

"Pas mal. Pas mal du tout." (بد نیست. بد نیست در همه.)—که من یاد گرفته بودم بعد از این همه سال بود فرانسه برای "fan-f*ckin'-tastic!"

"هر اتاق برای دسر؟" از من خواسته.

"غیر غیر غیر! Juste سازمان ملل متحد کافه."

البته من نمی تواند مقاومت در برابر متلک مادام. هوبرت برای دیدن اگر او واقعا مایل به رفتن تمام راه را. "آیا شما معنی یک آمریکا قهوه؟"

"Hah شما باید شوخی! Jus de chaussettes?! Sérieusement?!"

پس از اجازه دلچسب خندیدن سابق استاد به شکست در عمق پایان نامه در مورد ریشه این واژه "sock آب." به گفته او برخی از مورخان حدس و گمان است که فرانسوی ها فکر آمریکایی قهوه طعم بد آن را مانند نوشیدن مایع فشرده مرطوب و جوراب. اما بسیاری بر این باورند که سربازان در زمان جنگ ندارد فیلتر به قهوه خود را به طوری که آنها تا به حال به استفاده از جوراب خود را عوض کنید.

من برگزار شد تا قابلمه جوراب آب و دست تکان دادند آن temptingly در مقابل مادام. هوبرت. "هست . . . ?" من لبخند زد. "آیا شما آماده برای 'le مجموع?'" (آثار)

مادام. هوبرت سرش را تکان داد. "جنگ جهانی دوم است بیش از," او گفت:. "من یک اسپرسو!"

گزیده ای از این کتاب به آنها اجازه خوردن ماکارونی: یک مرد, شخصی, انقلاب در شهرستان نور توسط کریگ کارلسون. تجدید چاپ با اجازه از Pegasus کتاب.