چگونه یک زبان انگلیسی شد و تحت تأثیر قرار نمیگیرند با امریکا

"من هرگز موفق به از دست دادن من اعتقاد" نوشت: G. K. Chesterton در سال 1922 کتاب آنچه که من دیدم در امریکا "که سفر باریک ذهن است."

بنابراین بیشترین انگلیسی, شوخ طبعی از قرن 20—دوست خود جورج برنارد شاو نه به استثنای—اجازه می دهد تا خواننده را می دانم که در باز کردن حکم این است که برای رفتن به یک سفر معمولی کتاب.

"سفر باید به ترکیب تفریحی با آموزش; اما اکثر مسافران بسیار خوشحال است که آنها حاضر به دستور" Chesterton می نویسد. "من آنها را سرزنش نیست برای خوشحال بودن است; آن است که کاملا طبیعی بود و خوشحال در یک هلندی برای بودن هلندی یا چینی بودن ، جایی که آنها در اشتباه هستند این است که آنها را تفریح خود را به طور جدی... گفته شده است که انگلیسی خود را طول می کشد لذت متاسفانه; و لذت despising خارجی است که او طول می کشد بسیاری متاسفانه از همه است. از این رو در روابط بین المللی وجود دارد به مراتب بیش از حد خنده و بیش از حد sneering. اما من باور دارم که راه بهتری وجود دارد که تا حد زیادی متشکل از خنده سابق دوستی بین ملت ها است که در واقع تاسیس تفاوت به اشاره در برخی از این راه بهتر است تنها بهانه ای از این کتاب است."