تاریخ تراژیک از L. A. سیاه, خانوادگی, ساحل, پناهگاه های

"اگر ما پاک از صفحات تاریخ آمریکا سیاه پوست حضور... این امر می تواند کوتاه غیر داستان است."— J. L. ادموندز لس آنجلس تایمز (1909)

به عنوان خورشید گل رز پشت سانتا مونیکا به طور معمول مه آلود افق ده ها تن از Angelenos در سراسر نژاد و قومیت و نسل های جمع آوری شده در لباس تمام سفید حمل vibrantly رنگی بابونه و گل سرخ و peonies. ما در سکوت واصل به "دوات" ساحل به افتخار سیاه زندگی از دست به خشونت دولتی. آن را تنها یک هفته پس از جورج فلوید قتل و شورش بودند در نوسان کامل فریبنده قلب و ذهن در سراسر جهان است. کنجکاو مردم محلی خواسته چه می گذرد, در برخی لبخند زد و آرزو برای صلح است. سفید شناگران در wetsuits مانور را از طریق ما به عنوان اگر ما نامرئی است. خوانندگان glided و یا سقوط در فاصله.

مارس بانک Arianne ادموند و علی سیمون, سه, سیاه, Angelenos سازماندهی این طلوع مراقبه به طور خاص در دوات چون تعداد کمی از مردم در مورد اهمیت آن است. از اوایل سال های 1900 تا 1950 از آن جایی که آفریقایی-آمریکایی در سانتا مونیکا می تواند با خیال راحت لذت بردن از آفتاب و شن و ماسه و گشت و گذار بدون ترس از آزار و اذیت.

دوات ساحل, در حال حاضر شناخته شده به عنوان خیابان خلیج ساحل 200 پا کشش از ساحل در امتداد اقیانوس آرام تنها نیمی از یک مایل در جنوب معروف سانتا مونیکا اسکله. منظره واحه نشسته دو بلوک از سابق Belmar جامعه در وهله اول که آفریقایی-آمریکایی ها زندگی می کردند در سانتا مونیکا. آن را پر رونق منطقه و فضای امن با سیاه و سفید متعلق به خانه ها و کلیساها و کسب و کار. اما در 1950s شهر در زمان زمین های خود را از طریق دامنه برجسته برای ساخت سانتا مونیکا مدنی سالن که هنوز هم وجود دارد امروز پراکنده آفریقایی-آمریکایی جامعه در سراسر لس آنجلس و حومه آن است.

"بین redlining و دامنه برجسته مردم سیاه و سفید به طور مداوم تحت فشار قرار دادند به گوشه و سپس از دست دادن کسانی که در گوشه و کنار" اذعان کرد بانک ها طراح و منجر هنرمند برای Belmar تاریخ و هنر پروژه که به جشن و احیای محله میراث از طریق هنر است. او راه اندازی شده توسط شهر سانتا مونیکا برای انجام یک هنر قطعه و همچنین تعامل جامعه به سند تاریخ از کسانی که آواره شده اند اما هنوز هم زندگی می کنند در اطراف لس آنجلس.

بانک ها و ادموندز متصل از طریق شور و شوق و احترام به جمع سیاه داستان در لس آنجلس به خصوص در یک زمان که در آن سریع gentrification انتشار است جوامع ما. خود را فردی کار با هدف آموزش مردم محلی و گردشگران در مورد سیاه ریشه این شهرستان است. برای مثال آیا شما می دانید که 26 از 44 "بنیانگذاران" لس آنجلس سیاه پوست بودند (ذکر شده در اسناد تاریخی به عنوان "سیاهان") و 16 بودند بومی (ذکر شده در اسناد تاریخی به عنوان "سرخپوستان") از مکزیک است ؟ شده است وجود دارد عمدی حک و عیب پوشی از این با جنوب کالیفرنیا کتاب های درسی از 1940s و '50s (و فراتر از آن) به تصویر می کشد این خانواده ها به عنوان سفید.

هیچ متمایز نشانگر یا تزئینی هیاهو اذعان دوات. یک پلاک کوچک در ورودی به ساحل بزرگداشت آن به عنوان "محل جشن و درد است." این اشاره می کند که حتی هر چند نژادی محدودیت در سواحل از نظر قانونی به پایان رسید و در سال 1927 دوات باقی مانده مهم محل تجمع برای آفریقایی-آمریکایی است. پلاک همچنین نام نیک گبلدن یک سانتا مونیکا دانش آموز دبیرستانی در 1940s اول مستند سیاه و لاتین surfer و محلی مرد جوان که تدریس خود را برای شنا کردن وجود دارد. هنوز هم وجود دارد سالانه نیک گبلدن روز برگزار شد و در ساحل به افتخار او.

"از آنجا که این, مراقبه, مردم در حال نوشتن در مورد آن (دوات) برچسب زدن آن گل پلاک در راه من هرگز دیده می شود در حال رشد" به اشتراک گذاشته ادموندز که خانواده اش در لس آنجلس به مدت شش نسل. او great-great-grandfather, Jefferson, L. ادموندز نقل مکان به کالیفرنیا از می سی سی پی با کودکان نه برای فرار از آشکار و خشونت آمیز و نژاد پرستی در این Jim Crow جنوبی. او یک روزنامه ویرایشگر فعال سیاسی و بنیانگذار یاد آفریقایی-آمریکایی روزنامه ازاددر سال 1900 و رهبری آن را تا زمان مرگ او در سال 1914. او ایجاد J. L. ادموندز پروژه در نام خود را به بلند کردن میراث اوایل سیاه Angeleno زندگی و فرهنگ با الهام از او great-great-grandfather وافری آرشیو از هر مسئله او منتشر شده است.

"زمانی که من به برخی از پیشگام خانواده در لا آن را مانند ما شده است و در اینجا آنها را با زندگی خود و خانواده های خود گفت:" ادموندز. "من دیده می شود نیست این نیاز به مبارزه برای اثبات که ما در اینجا. اما من فکر می کنم که اتفاق می افتد در حال حاضر با این جوان مردمی است. آنها مانند آن را نمی تواند آرام و اطلاعات است که شما فقط باید در لانه خود را و یا برخی از کتاب ها."

از طریق ادموندز و بانک گرفتم در مورد یکی دیگر از تاریخی سیاه و سفید در ساحل لس آنجلس تنها 10 کیلومتر از دوات. بروس که بخشی از شهر منهتن ساحل یکی دیگر از یادآوری تشابه از اجداد ما و واقعیت های جاری سیاهی در ایالات متحده است.

همانطور که من راه می رفت تا به بروس, ساحل, تعجب کردم چون من رانده شده توسط بسیاری از بار. آن است که در واقع یک پچ از شن و ماسه همراه آب آن شیب دار پوشیده از چمن پارک نشسته یک بلوک در بالای خط ساحلی مباهات گسترده نمایش درخشان و اقیانوس آرام است. من تعجب اگر مردمی نشستن بر روی چمن می دانستم که در مورد تاریخ این سرزمین به عنوان آنها به اشتراک گذاشته نقاب پیکنیک بازی با سگ خود را و sunbathed. زیادی پلاک بزرگداشت زمین نشسته است در بالای پارک رو پیاده رو با یک نوشته در مورد بنیانگذاران و برخی از پوسیدگی گل. زبان مبهم است و نمی به اندازه کافی توصیف که این سیاه و سفید متعلق به فضای لازم بود به عنوان یک پناهگاه و شادی در طول Jim Crow دوران تبعیض نژادی است. آن را نیز حذف نقش که Ku Klux Klan تا به حال در مرگ آن است.

در سال 1912 دو آفریقایی-آمریکایی کارآفرینان, چارلز, کرم پای بروس نقل مکان کرد و از نیومکزیکو و خریداری زمین از جورج پک سفید پیشگام صاحب ملک. پک کنار ساحلی به مساحت 26 و 27 در خیابان (چه در حال حاضر) منهتن بیچ برای اقلیت ها که نمی, دسترسی به ساحل و Bruces به آرامی ساخته شده است یک رفت و آمد مکرر. در سال 1920 آفریقایی آمریکایی ها نقل مکان به محله و محلی مخالف رشد داشته است. پلاک نتواند به توجه داشته باشید که آفریقایی-آمریکایی است که در زندگی این دو بلوک محله اذیت شد با همسایگان و فعال محلی Ku Klux Klan کاربرانی که مجموعه آتش سوزی و یا کاشته مشروب در سایت در ممنوعیت به آنها را رانندگی کنید و یا آنها را دستگیر کردند. حتی گزارش شده است که پک است که فروش آنها را زمین اعتراض در برابر آنها. در سال 1924 منهتن ساحل شورای شهر که می خواستم مردم سیاه و سفید رفته ادعا دامنه برجسته برای یک قرار عمومی پارک حتی اگر آنها فقط ساخته شده است زندگی می کنند اوک پارک در این نزدیکی هست. این Bruces همراه با سه نفر دیگر از آمریکایی های آفریقایی تبار, خانواده, شکایت, شهر گفت که فرمان طراحی شده بود به آنها فشار. سه سال بعد سیاه و سفید خانواده ها هنوز هم رفتند به بروس تنها ساحل که در آن آنها اجازه داده شد حتی اگر پلیس دستگیری آنها را به عنوان "سوء." رفت و آمد مکرر تخریب شد و در سال 1929 Bruces حل و فصل پرونده برای بسیار کمتر از آنها خواسته. خانواده های مستقر در جاهای دیگر پراکنده در سراسر گسترده ای شهرستان. زمین توسعه نیافته باقی مانده تا 1950s زمانی که رهبران محلی می ترسید که Bruces' فرزندان خواهد ادعای مالکیت اموال. آن را در نهایت رسما به نام بروس را در سال 2006 با تشکر از ساحل منهتن اولین و تنها آفریقایی-آمریکایی عضو شورای, Fred Ward, پس از سال ها از نام های مختلف و دوباره نامگذاری تلاش است.

ادموندز بازديد بروس را در مورد دو بار در ماه و تشویق دیگران به خصوص سیاه Angelenos و سیاه و سفید آمریکایی به انجام این کار. "این تاریخ را نباید فقط در این کتاب است. مردم نیاز به احساس این تاریخ مردم نیاز به گام به کفش از یک کمی. من عکس از خانواده من وجود دارد در سال 1911 سال 1914. من می خواهم به احساس مانند آنها ممکن است تحت فشار قرار دادند اما نه من," او توضیح می دهد.

"چیزی در مورد راه رفتن در اجداد ما قدم به قدم و نشان دادن آنها را که ما در حال حاضر گفت:" بانک ها. "فقط فکر احساس می کند که بسیار قدرتمند می دهد و این فضا به خودی خود خیلی بیشتر معنی. من می خواهم تصور کنید که مردم در حال حاضر در حال آمدن وجود دارد که ساحل از تمام سواحل به طور خاص برای آن دلیل است."

در طول این زمان از انقلاب و قیام و در میان جهانی همه گیر درک ما جمعی آمریکایی داستان احساس می کند مهم تر از همیشه. سفر را نمی توان جدا از زمینه از مکان های ما مراجعه کنید. وجود سراسر کشور فراموش شده و حساب با بازنگری تاریخ ایالات متحده به خصوص نحوه مشارکت و مردم بومی و جوامع رنگ شده اند نفی و بسته بندی در یک supremacist چارچوب است. به عنوان یک سفر جامعه ما در حال یادگیری در مورد ایجاد کشور ما و به دنبال عمیق تر تجربه فراتر از معمولی تله توریستی و یا استعارههای مورد شهرستانها (یعنی لا صرفا هالیوود, پیاده روی و Kardashians). ما در حال ارتباط با افرادی که ما را می خواهید به بازدید از این مکان است.

"هنگامی که ما فکر می کنم در مورد لا بودن یکی از بزرگترین و مهم ترین شهر, ثروتمندترین شهرهای این کشور و جهان آغاز شده بود و مردم بومی و پاک بودند و از تاریخ...," ادموندز تصریح کرد: "ساعت مچی!"